Velika borba između Krista i Sotone

Gledište adventista sedmog dana o velikoj borbi između Krista i Sotone:









Verovanje u veliki kosmički sukob između Boga i Sotone je jedna od oznaka adventističke doktrine. Kratak pregled Biblije i crkvene istorije, pisan iz te perspektive, prvi put je izašao iz pera Elen G. Vajt 1858. godine pod naslovom "Duhovni darovi: velika borba između Hrista i Njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela" (17-219). Započinjući padom Sotone, pregled ukratko opisuje sukob, govoreći o prvom Hristovom dolasku, prvoj Crkvi, srednjovekovnom razdoblju i Reformaciji u šesnaestom stoleću. Poslednji deo knjige bavi se događajima koji su prorečeni u Otkrivenju, obuhvatajući i Novu Zemlju. U toku svog života Elen G. Vajt je proširivala ovo svoje delo sve dok se ono nije pretvorilo u niz od pet knjiga poznat pod ukupnim naslovom Velika borba između Hrista i njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela. Prve četiri knjige prate veliki sukob od 1. Mojsijeve do Otkrivenja. Peta knjiga, koji nosi nešto skraćeni naslov celog niza, Velika borba između Hrista i Sotone, usmerava čitaoca na sukob u vreme hrišćanske ere da bi na taj način "osvetlila i borbu u budućnosti koja se brzo približava" (Velika borba, 11).



Godine 1980. Generalna konferencija Crkve adventista sedmog dana uključila je u svoja revidirana i proširena Osnovna verovanja, paragraf osam, pod naslovom "Velika borba":



"Ceo ljudski rod uključen je u veliku borbu između Hrista i Sotone koja se vodi oko Božjeg karaktera, Njegovog zakona i Njegove vladavine svemirom. Ovaj sukob je započeo na Nebu kada je jedno stvoreno biće, obdareno slobodom izbora, u samouzvišenju unelo duh pobune u ovaj svet i navelo na greh Adama i Evu. Ovaj čovekov greh imao je kao ishod izopačenje Božjeg obličja u ljudskom rodu, metež u stvorenom svetu i konačno, njegovo opustošenje u vreme Potopa koji je zahvatio celi svet. Izložen pogledu svih stvorenih bića, ovaj svet je postao poprište sveopšteg sukoba iz kojega će Bog ljubavi na kraju izaći opravdan. Da bi pomogao svom narodu u ovoj borbi, Hristos šalje svoga Svetoga Duha i svoje verne anđele da ga vode, štite i podupiru na putu spasenja. (Otkrivenje 12,4-9; Isaija 14,12-14; Jezekilj 28,12-18; 1. Mojsijeva 3; Rimljanima 1,19-32; 5,12-21; 8,19-22; 1. Mojsijeva 6-8; 2. Petrova 3,6; 1. Korinćanima 4,9; Jevrejima 1,14)



Osnivači Crkve adventista sedmog dana i njeni kasniji pisci stekli su svoje razumevanje kosmičkog sukoba najvećim delom zahvaljujući proučavanju sistema službe u jevrejskom Svetilištu i proročanstava Danila i Otkrivenja. Proučavajući rituale u Svetilištu, složili su se s milerovcem Ovenom Krosijerom (Owen Crosier, 43) da je jarac namenjen Azazelu, koji se pojavljivao u ritualima Dana pomirenja (3. Mojsijeva 16,8.20.22) bio "simbol Sotone" i da je jarčevo isterivanje u pustinju predskazivalo Sotonino zatvaranje u "bezdan", u skladu s tekstom u Otkrivenju 20. Prema tome, poštovaoci Subote su još vrlo rano shvatili istinu da će Gospod veliki sukob jednoga dana dovesti kraju. Sotona, začetnik greha, biće kažnjen za svoju pobunu i uništen (4SP 266.267; Gilbert 205).



Proročke knjige Danila i Otkrivenja omogućile su tek rođenoj Crkvi najšire razumevanje aktivnosti uključenih u veliki sukob kada se on preselio na Zemlju. "Oni su pristupali proročanstvima kao nadahnutom opisu vekovnog sukoba između dobra i zla; i u njegovoj pozadini, ličnog rata između Hrista i Sotone oko vlasti nad ljudskim rodom. Proročanstvo je za njih bilo nepogrešivi opis velikog sukoba između istine i zablude u toku svih vekova." (PFOF 4,1054)



Godine 1887. izašlo je u obliku knjige izdanje Bible-Reading Gazette sa 162 biblijske teme u obliku pitanja i odgovora. Dve teme su se bavile pitanjem Sotone i njegovog delovanja (Nos. 90, 138). Lekcije su sadržavale i proročanstva i opšte biblijske tekstove i predstavljale su osnovu za kasnija izdanja Bible Readings for Home Circle (Proučavanja Biblije u domaćem krugu), standardnog dela Crkve, u kojemu se raspravljalo o temama pod naslovom: "Poreklo zla", "Poreklo, istorija i sudbina Sotone" i "Sotonin rat protiv Crkve" (Vidi izdanje iz 1934 . i 1947. godine!) Ovoj temi se još više približio i to sa proročke strane pastor J.H. Vagoner (J.H.Waggoner) u svom delu "Od Edema do Edema" (From Eden to Eden). Godine 1905. pastor S.N. Haskel (S.H. Haskell) izdao je komentar dvanaestog poglavlja Otkrivenja u svojoj knjizi "The Story of the Seer of Patmos" (Priča o vidiocu sa Patmosa – 209-223). Danas se tekst iz Otkrivenja 11,19. – 14,20. i dalje naziva vizijom "Velike borbe", jer ukratko opisuje poreklo Sotone, njegov rat protiv Hrista i Njegovog naroda u toku hrišćanske ere i njegov poslednji napad (Maxwell 2,60, chart).



Sotonin poslednji "rat" (Otkrivenje 12,17) dospeo je u središte zanimanja prvih svetkovalaca Subote među adventistima. Pošto su učestvovali u objavljivanju prve i druge anđeoske poruke, istraživali su značenje treće, poslednje poruke (Otkrivenje 14,9-14). Kao protestanti koji primenjuju istoricističko tumačenje proročanstava, pioniri adventizma su bili upoznati sa protestantskom identifikacijom malog roga (Danilo 7,8.21.25) i zveri slične risu sa sedam glava (Otkrivenje 13,1-10) kao papinstva sa njegovom srednjovekovnom borbom protiv "svetih" (1260 godina, od 538-1798. godine posle Hrista).



U devetnaestom stoleću oni su identifikovali dvorogu zver (Otkrivenje 13,11-17) kao Sjedinjene Američke Države, a njene rogove kao u jagnjeta – simbole njene sile – kao republikanstvo i protestantizam. "Žig zveri" je identifikovan kao papinska promena Subote na nedelju, a "ikona zveri" kao sjedinjenje države i Crkve koje će proglasiti obaveznost svetkovanja nedelje uz pretnju bojkotom i smrću (Vidi Ostatak/Tri anđela VI.H.3; PFOF 4,941-1173; Damsteegt 192-220).



Na temelju ovih izučavanja adventisti sedmog dana su zaključili da će se Sotonina poslednja bitka voditi uglavnom oko poslušnosti Božjem moralnom zakonu Deset zapovesti, a osobito oko četvrte zapovesti o danu odmora. S obzirom da poruka trećeg anđela (Otkrivenje 14,9-13) objavljuje strogo upozorenje celome svetu da ne primi žig zveri, da se ne klanja zveri i njenoj ikoni, odluke donesene u toku te konačne borbe označiće razliku između života i smrti. Sa još nekim proširenjima ovo gledište o završnom sukobu u kosmičkom ratu ostalo je službeno gledište Crkve adventista sedmog dana.



U poslednje vreme adventisti sedmog dana smatraju da tekst Otkrivenja o Armagedonu (Otkrivenje 16,12-16) treba posmatrati kao sastavni deo teološke celine Otkrivenja 12-19. U skladu s time, viđenje nije ograničeno na veliku, političku bitku naroda poslednjeg vremena, verovanje koje je prihvaćeno nešto posle prvih dana pokreta – i koje je zajedničko sa ostalim hrišćanskim grupama. Umesto toga, "Armagedon je predstavljen kao završna bitka u velikom sukobu između sila dobra i zla, sukobu koji je počeo na Nebu i koji će se završiti na Zemlji (Otkrivenje 12,7-9.12). Armagedon je opisan kao "bitka na veliki dan Boga Svedržitelja" (Otkrivenje 16,14). Ona se, dakle, poklapa sa sveopštim sudom na dan Gospodnji (LaRodelle 7,374).



Sveobuhvatno razumevanje različitih aspekata kosmičkog sukoba navelo je adventiste da postanu svesni činjenice da se isti taj sukob vodi i na ličnom planu.



Ako vernici treba da budu izloženi surovim sotonskim prevarama i iskušenjima, posebno u vreme posletka, tada je neophodno da upravu nad svojim životom prepuste Hristu, tako da On usmerava njihove odluke i način života. U tom okviru biblijska tema o pripremanju za buduće Hristovo carstvo dobija posebnu važnost. Kao što je Pavle pisao Titu: "Jer se pokaza blagodat Božja koja spasava sve ljude, učeći nas da se odrečemo bezbožnosti i želja ovoga sveta i da pošteno i pravedno i pobožno poživimo na ovome svetu, čekajući blažena nada i javljanja slave velikoga Boga i spasa našega Isusa Hrista." (Titu 2,11-13)



To je razlog što hrišćani treba da pokažu duboku i iskrenu želju da se u svom svakodnevnom životu upravljaju prema Božjim putevima. Život u skladu s hrišćanskim načelima, bilo onima koja su izričito objavljena u Bibliji, bilo onima koja nam otkrivaju zakoni prirode, neodvojivo je povezan s idejom o pripremanju za Hristov dolazak. Međutim, ponekad se događalo da su pojedini hrišćani zloupotrebljavali ovu misao da su prenaglašavali značenje hrišćanskog života na štetu osnovne evanđeoske istine o Hristovoj sili posvećenja. Među adventistima, ova tendencija je bila teološki uravnotežena oživljavanjem doktrine o opravdanju verom na zasedanju Generalne konferencije 1888. godine. Iako je isprva naišla na protivljenje, čak i nekih vrlo uglednih teologa i starešina, doktrina o opravdanju verom je danas ključni elemenat uravnotežene biblijske teologije adventista.



Ovaj praktični naglasak na hrišćanski način života je izdanak duboko ukorenjenog osvedočenja da pokret adventista sedmog dana ima ulogu sličnu ulozi proroka Ilije ili Jovana Krstitelja: da pripremi ljude za drugi Hristov dolazak (1SG 30.31). Jovan je pozivao ljude za se pokaju, da odbace svoje grehe i da pokažu "rodove pokajanja" (Matej 3,2.. Suočeni sa strašnim pritiskom kojemu će Sotona izložiti vernike poslednjeg vremena, kada će i sam njihov život biti ugrožen (Otkrivenje 13), postaje jasno da će samo oni čiji je karakter u skladu s Božjom voljom moći da prime Božji pečat odobravanja i da ostanu verni svome zavetu.



"Šta činite, braćo, u velikom delu pripremanja? Oni koji se sjedinjuju sa svetom poprimaju i oblik sveta i pripremaju se da prime žig zveri. Oni koji se ne oslanjaju na sebe, koji skrušeno izlaze pred Boga svojega i čiste duše svoje poslušnošću istini – oni se oblikuju po nebeskom uzoru i pripremaju da prime Božji pečat na svoja čela. Kada bude izdana naredba i kada žig bude utisnut, njihov karakter će ostati čist i bez mane za celu večnost." (5T 216)



Kratak pregled: Adventističko shvatanje kosmičkog sukoba omogućilo je Crkvi da stekne racionalan, zaokružen pogled na svet. Sva biblijska učenja našla su svoje mesto i značenje u okviru njene teološke riznice. To shvatanje omogućuje pogled prema suverenom Stvoritelju i Bogu – Njegovom karakteru, zakonu i vladavini. Ono obelodanjuje tajnu greha – šta je on, kako je započeo, i zašto se nastavlja. Kao odgovor na muke čovečanstva, Božja blagodat se izliva na grešnike preko plana spasenja – koji je širokim potezima izražen simbolima jevrejske službe u Svetilištu i unapred pokazan proročanstvima; ostvaren smrću, vaskrsenjem i prvosvešteničkom posredničkom službom utelovljenog Božjeg Sina; poveren Crkvi na objavljivanje stanovnicima celoga sveta u sili Svetoga Duha.



Dalekosežne posledice kosmičkog sukoba zahtevaju konačni sud koji će podržati integritet izbora stvorenih bića, ali će istovremeno doneti jedinstvenu odluku da se odbace Sotonine pretpostavke i optužbe protiv Boga, istinskog moralnog vladara svemira. Propast izazvana vladavinom greha učinila je da postanu neophodni dolazak Isusa Hrista, vaskrsenje mrtvih, uništenje Sotone - palih anđela i nepokajanih ljudskih bića – i ponovno stvaranje Zemlje kao večnog doma otkupljenih. Na taj način će božansko Proviđenje nadvladati strašne gubitke u toku kosmičkog sukoba i osigurati večni sklad i sreću inteligentnih stvorenih bića.

-------------------



Što kaže Biblija o velikom sukobu?

Dokle je stigao veliki sukob?

Sukob u svagdašnjici?

abraham

abraham je napisao/la:

Gledište adventista sedmog dana o velikoj borbi između Krista i Sotone:









Verovanje u veliki kosmički sukob između Boga i Sotone je jedna od oznaka adventističke doktrine. Kratak pregled Biblije i crkvene istorije, pisan iz te perspektive, prvi put je izašao iz pera Elen G. Vajt 1858. godine pod naslovom "Duhovni darovi: velika borba između Hrista i Njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela" (17-219). Započinjući padom Sotone, pregled ukratko opisuje sukob, govoreći o prvom Hristovom dolasku, prvoj Crkvi, srednjovekovnom razdoblju i Reformaciji u šesnaestom stoleću. Poslednji deo knjige bavi se događajima koji su prorečeni u Otkrivenju, obuhvatajući i Novu Zemlju. U toku svog života Elen G. Vajt je proširivala ovo svoje delo sve dok se ono nije pretvorilo u niz od pet knjiga poznat pod ukupnim naslovom Velika borba između Hrista i njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela. Prve četiri knjige prate veliki sukob od 1. Mojsijeve do Otkrivenja. Peta knjiga, koji nosi nešto skraćeni naslov celog niza, Velika borba između Hrista i Sotone, usmerava čitaoca na sukob u vreme hrišćanske ere da bi na taj način "osvetlila i borbu u budućnosti koja se brzo približava" (Velika borba, 11).



Godine 1980. Generalna konferencija Crkve adventista sedmog dana uključila je u svoja revidirana i proširena Osnovna verovanja, paragraf osam, pod naslovom "Velika borba":



"Ceo ljudski rod uključen je u veliku borbu između Hrista i Sotone koja se vodi oko Božjeg karaktera, Njegovog zakona i Njegove vladavine svemirom. Ovaj sukob je započeo na Nebu kada je jedno stvoreno biće, obdareno slobodom izbora, u samouzvišenju unelo duh pobune u ovaj svet i navelo na greh Adama i Evu. Ovaj čovekov greh imao je kao ishod izopačenje Božjeg obličja u ljudskom rodu, metež u stvorenom svetu i konačno, njegovo opustošenje u vreme Potopa koji je zahvatio celi svet. Izložen pogledu svih stvorenih bića, ovaj svet je postao poprište sveopšteg sukoba iz kojega će Bog ljubavi na kraju izaći opravdan. Da bi pomogao svom narodu u ovoj borbi, Hristos šalje svoga Svetoga Duha i svoje verne anđele da ga vode, štite i podupiru na putu spasenja. (Otkrivenje 12,4-9; Isaija 14,12-14; Jezekilj 28,12-18; 1. Mojsijeva 3; Rimljanima 1,19-32; 5,12-21; 8,19-22; 1. Mojsijeva 6-8; 2. Petrova 3,6; 1. Korinćanima 4,9; Jevrejima 1,14)



Osnivači Crkve adventista sedmog dana i njeni kasniji pisci stekli su svoje razumevanje kosmičkog sukoba najvećim delom zahvaljujući proučavanju sistema službe u jevrejskom Svetilištu i proročanstava Danila i Otkrivenja. Proučavajući rituale u Svetilištu, složili su se s milerovcem Ovenom Krosijerom (Owen Crosier, 43) da je jarac namenjen Azazelu, koji se pojavljivao u ritualima Dana pomirenja (3. Mojsijeva 16,8.20.22) bio "simbol Sotone" i da je jarčevo isterivanje u pustinju predskazivalo Sotonino zatvaranje u "bezdan", u skladu s tekstom u Otkrivenju 20. Prema tome, poštovaoci Subote su još vrlo rano shvatili istinu da će Gospod veliki sukob jednoga dana dovesti kraju. Sotona, začetnik greha, biće kažnjen za svoju pobunu i uništen (4SP 266.267; Gilbert 205).



Proročke knjige Danila i Otkrivenja omogućile su tek rođenoj Crkvi najšire razumevanje aktivnosti uključenih u veliki sukob kada se on preselio na Zemlju. "Oni su pristupali proročanstvima kao nadahnutom opisu vekovnog sukoba između dobra i zla; i u njegovoj pozadini, ličnog rata između Hrista i Sotone oko vlasti nad ljudskim rodom. Proročanstvo je za njih bilo nepogrešivi opis velikog sukoba između istine i zablude u toku svih vekova." (PFOF 4,1054)



Godine 1887. izašlo je u obliku knjige izdanje Bible-Reading Gazette sa 162 biblijske teme u obliku pitanja i odgovora. Dve teme su se bavile pitanjem Sotone i njegovog delovanja (Nos. 90, 138). Lekcije su sadržavale i proročanstva i opšte biblijske tekstove i predstavljale su osnovu za kasnija izdanja Bible Readings for Home Circle (Proučavanja Biblije u domaćem krugu), standardnog dela Crkve, u kojemu se raspravljalo o temama pod naslovom: "Poreklo zla", "Poreklo, istorija i sudbina Sotone" i "Sotonin rat protiv Crkve" (Vidi izdanje iz 1934 . i 1947. godine!) Ovoj temi se još više približio i to sa proročke strane pastor J.H. Vagoner (J.H.Waggoner) u svom delu "Od Edema do Edema" (From Eden to Eden). Godine 1905. pastor S.N. Haskel (S.H. Haskell) izdao je komentar dvanaestog poglavlja Otkrivenja u svojoj knjizi "The Story of the Seer of Patmos" (Priča o vidiocu sa Patmosa – 209-223). Danas se tekst iz Otkrivenja 11,19. – 14,20. i dalje naziva vizijom "Velike borbe", jer ukratko opisuje poreklo Sotone, njegov rat protiv Hrista i Njegovog naroda u toku hrišćanske ere i njegov poslednji napad (Maxwell 2,60, chart).



Sotonin poslednji "rat" (Otkrivenje 12,17) dospeo je u središte zanimanja prvih svetkovalaca Subote među adventistima. Pošto su učestvovali u objavljivanju prve i druge anđeoske poruke, istraživali su značenje treće, poslednje poruke (Otkrivenje 14,9-14). Kao protestanti koji primenjuju istoricističko tumačenje proročanstava, pioniri adventizma su bili upoznati sa protestantskom identifikacijom malog roga (Danilo 7,8.21.25) i zveri slične risu sa sedam glava (Otkrivenje 13,1-10) kao papinstva sa njegovom srednjovekovnom borbom protiv "svetih" (1260 godina, od 538-1798. godine posle Hrista).



U devetnaestom stoleću oni su identifikovali dvorogu zver (Otkrivenje 13,11-17) kao Sjedinjene Američke Države, a njene rogove kao u jagnjeta – simbole njene sile – kao republikanstvo i protestantizam. "Žig zveri" je identifikovan kao papinska promena Subote na nedelju, a "ikona zveri" kao sjedinjenje države i Crkve koje će proglasiti obaveznost svetkovanja nedelje uz pretnju bojkotom i smrću (Vidi Ostatak/Tri anđela VI.H.3; PFOF 4,941-1173; Damsteegt 192-220).



Na temelju ovih izučavanja adventisti sedmog dana su zaključili da će se Sotonina poslednja bitka voditi uglavnom oko poslušnosti Božjem moralnom zakonu Deset zapovesti, a osobito oko četvrte zapovesti o danu odmora. S obzirom da poruka trećeg anđela (Otkrivenje 14,9-13) objavljuje strogo upozorenje celome svetu da ne primi žig zveri, da se ne klanja zveri i njenoj ikoni, odluke donesene u toku te konačne borbe označiće razliku između života i smrti. Sa još nekim proširenjima ovo gledište o završnom sukobu u kosmičkom ratu ostalo je službeno gledište Crkve adventista sedmog dana.



U poslednje vreme adventisti sedmog dana smatraju da tekst Otkrivenja o Armagedonu (Otkrivenje 16,12-16) treba posmatrati kao sastavni deo teološke celine Otkrivenja 12-19. U skladu s time, viđenje nije ograničeno na veliku, političku bitku naroda poslednjeg vremena, verovanje koje je prihvaćeno nešto posle prvih dana pokreta – i koje je zajedničko sa ostalim hrišćanskim grupama. Umesto toga, "Armagedon je predstavljen kao završna bitka u velikom sukobu između sila dobra i zla, sukobu koji je počeo na Nebu i koji će se završiti na Zemlji (Otkrivenje 12,7-9.12). Armagedon je opisan kao "bitka na veliki dan Boga Svedržitelja" (Otkrivenje 16,14). Ona se, dakle, poklapa sa sveopštim sudom na dan Gospodnji (LaRodelle 7,374).



Sveobuhvatno razumevanje različitih aspekata kosmičkog sukoba navelo je adventiste da postanu svesni činjenice da se isti taj sukob vodi i na ličnom planu.



Ako vernici treba da budu izloženi surovim sotonskim prevarama i iskušenjima, posebno u vreme posletka, tada je neophodno da upravu nad svojim životom prepuste Hristu, tako da On usmerava njihove odluke i način života. U tom okviru biblijska tema o pripremanju za buduće Hristovo carstvo dobija posebnu važnost. Kao što je Pavle pisao Titu: "Jer se pokaza blagodat Božja koja spasava sve ljude, učeći nas da se odrečemo bezbožnosti i želja ovoga sveta i da pošteno i pravedno i pobožno poživimo na ovome svetu, čekajući blažena nada i javljanja slave velikoga Boga i spasa našega Isusa Hrista." (Titu 2,11-13)



To je razlog što hrišćani treba da pokažu duboku i iskrenu želju da se u svom svakodnevnom životu upravljaju prema Božjim putevima. Život u skladu s hrišćanskim načelima, bilo onima koja su izričito objavljena u Bibliji, bilo onima koja nam otkrivaju zakoni prirode, neodvojivo je povezan s idejom o pripremanju za Hristov dolazak. Međutim, ponekad se događalo da su pojedini hrišćani zloupotrebljavali ovu misao da su prenaglašavali značenje hrišćanskog života na štetu osnovne evanđeoske istine o Hristovoj sili posvećenja. Među adventistima, ova tendencija je bila teološki uravnotežena oživljavanjem doktrine o opravdanju verom na zasedanju Generalne konferencije 1888. godine. Iako je isprva naišla na protivljenje, čak i nekih vrlo uglednih teologa i starešina, doktrina o opravdanju verom je danas ključni elemenat uravnotežene biblijske teologije adventista.



Ovaj praktični naglasak na hrišćanski način života je izdanak duboko ukorenjenog osvedočenja da pokret adventista sedmog dana ima ulogu sličnu ulozi proroka Ilije ili Jovana Krstitelja: da pripremi ljude za drugi Hristov dolazak (1SG 30.31). Jovan je pozivao ljude za se pokaju, da odbace svoje grehe i da pokažu "rodove pokajanja" (Matej 3,2.. Suočeni sa strašnim pritiskom kojemu će Sotona izložiti vernike poslednjeg vremena, kada će i sam njihov život biti ugrožen (Otkrivenje 13), postaje jasno da će samo oni čiji je karakter u skladu s Božjom voljom moći da prime Božji pečat odobravanja i da ostanu verni svome zavetu.



"Šta činite, braćo, u velikom delu pripremanja? Oni koji se sjedinjuju sa svetom poprimaju i oblik sveta i pripremaju se da prime žig zveri. Oni koji se ne oslanjaju na sebe, koji skrušeno izlaze pred Boga svojega i čiste duše svoje poslušnošću istini – oni se oblikuju po nebeskom uzoru i pripremaju da prime Božji pečat na svoja čela. Kada bude izdana naredba i kada žig bude utisnut, njihov karakter će ostati čist i bez mane za celu večnost." (5T 216)



Kratak pregled: Adventističko shvatanje kosmičkog sukoba omogućilo je Crkvi da stekne racionalan, zaokružen pogled na svet. Sva biblijska učenja našla su svoje mesto i značenje u okviru njene teološke riznice. To shvatanje omogućuje pogled prema suverenom Stvoritelju i Bogu – Njegovom karakteru, zakonu i vladavini. Ono obelodanjuje tajnu greha – šta je on, kako je započeo, i zašto se nastavlja. Kao odgovor na muke čovečanstva, Božja blagodat se izliva na grešnike preko plana spasenja – koji je širokim potezima izražen simbolima jevrejske službe u Svetilištu i unapred pokazan proročanstvima; ostvaren smrću, vaskrsenjem i prvosvešteničkom posredničkom službom utelovljenog Božjeg Sina; poveren Crkvi na objavljivanje stanovnicima celoga sveta u sili Svetoga Duha.



Dalekosežne posledice kosmičkog sukoba zahtevaju konačni sud koji će podržati integritet izbora stvorenih bića, ali će istovremeno doneti jedinstvenu odluku da se odbace Sotonine pretpostavke i optužbe protiv Boga, istinskog moralnog vladara svemira. Propast izazvana vladavinom greha učinila je da postanu neophodni dolazak Isusa Hrista, vaskrsenje mrtvih, uništenje Sotone - palih anđela i nepokajanih ljudskih bića – i ponovno stvaranje Zemlje kao večnog doma otkupljenih. Na taj način će božansko Proviđenje nadvladati strašne gubitke u toku kosmičkog sukoba i osigurati večni sklad i sreću inteligentnih stvorenih bića.

-------------------



Što kaže Biblija o velikom sukobu?

Dokle je stigao veliki sukob?

Sukob u svagdašnjici?

abraham

ovaj pamflet adventista odiše mržnjom prema srednjovjekovnoj KC i papama - zaboldao sam citat

pa protiv koga su se to borili katolički crkveni oci 600 ili 700 ili 800 godine
zar je i tada postojalo sjeme pionira reformacije

zar ne uviđaš da sotona dolazi upravo te 1791 godine Buržoaskom francuskom revolucijom -iza koje ja stajala tajna društva, a ne da tada završava kako ti tvrdiš

zab

Sotona je pobjeden na krizu!!! Isus mu je razvalio dupe i provukao paklom za njegovu cupu i uzeo mu kljuceve(parafraziram)
Nema nikakve "borbe" izmedu Boga i davla. Davao je pobjeden!!!!!!
Isus ce samo doci da pokupi svete i da se sve svrsi. Bog se ne bori s nikim u smislu da on mora nesto izvojevati, on je POBJEDNIK I KRALJ. Sotona je 0, on nista ne moze u tom pogledu. Ne pridodavati sotoni vise nego sto mu pripada.

Tako je, silvy!
Mi se danas borimo protiv pobijeđenog neprijatelja! Međutim, ta borba nam je teška zato što smo na neki način i mi sami sebi neprijatelji... Ali držimo se čvrsto Boga! Bog se itekako bori za nas, bori se za svaku dušu, jer želi da se svi spase (1. Timoteju 2:4)!

Adventistička teologija Velike borbe između svjetla i tame :
http://www.drugihristovdolazak.com/download/Doktrina/29Velikaborba.zip



Otkrivanje rukopisa sa Mrtvog mora (1947. godine) popularizovalo je hipotezu da je jevrejska zainteresovanost za Sotonu, što se vidi iz Starog zaveta i međuzavetne literature – apokrifa i preudoepigrafa – posledica persijskog dualizma. Po toj hipotezi sukob između dobrog Ahura Mazde i zlog Angra Mainjua (Zoroastrianizam) predstavlja osnovu jevrejskog shvatanja kosmičkog sukoba između Boga i Sotone. Međutim, postoje i važne razlike, a i sama paralelnost se dovodi u pitanje (LaSor 1202; Fuller 4,341).Mnogo prihvaćenije gledište među intelektualcima i liberalnim teolozima jednostavno odbacuje postojanje đavola i njegovih demona kao ličnosti. Jedan himanistički pristup polazi od premise da su "međusobno konkurentne verzije hrišćanstva" razvile svoje gledište o Sotoni na temelju antičkih mitova u sukobu. "Više od bilo kojeg drugog faktora, borbe oko jeresi dovele su do pojave priče o Sotoninoj prvobitnoj pobuni... Ono što se smatralo Sotoninim protivljenjem Hristu u sadašnjosti projektovano je u prošlost i pridodato priči o njegovom poreklu." "Kada Sotona ne bi već postojao, Crkva bi morala da ga izmisli." (Forsyth 310.311.317) Sa druge strane, vrlo poznati hrišćanski apologeta, C.S. Luis (C.S. Lewis) zalaže se za postojanje Sotone: "Ovu Mračnu Silu stvorio je Bog i ona je bila dobra u trenutku svoga stvaranja, ali je kasnije postala zla. Hrišćanstvo se slaže sa dualizmom da je ovaj svemir u ratu. Ali, ono ne veruje da se radi o ratu između dve nezavisne sile. Ono smatra da se radi o građanskom ratu, o pobuni, i da mi živimo u delu svemira koji su okupirali pobunjenici
Uopšteno govoreći, liberalni novozavetni teolozi sumnjaju u autentičnost različitih aspekata zapisanih Evanđelja, a posebno u Isusove izreke i čuda. Pošto je primenio književne kanone visoke kritičke metode, Joahim Jeremijas (JoachimJeremias), ugledni nemački profesor, zaključuje: "Prema tome, čak i kada se na izveštaje o čudima primene stroga kritička merila preostaje vidljiv istorijski nukleus." (Jeremias 92) U taj prihvaćeni "nukleus" spadaju isterivanja demona koja su obavili Isus i Njegovi učenici, ili "bitke" sa Sotonom, kao što ih on opisuje. Komentarišući Isusov odgovor na uspehe učenika (Luka 10,18), on primećuje: "I tako logion znači: 'Ja videh sotonu gde spade s neba kao munja!' Izbacivanje Sotone iz nebeskog sveta pretpostavlja vođenje prethodne bitke na Nebu, kao što je ona opisana u Otkrivenju 12,7-9. Isusov vizionarski uzvik radosti preskače interval vremena pre konačne krize i sagledava u egzorcizmu koji su obavili učenici osvit uništenja Sotone. Ta faza je već dostignuta: zli duhovi su bespomoćni, Sotona propada, raj je otvorio svoja vrata (Luka 10,19), imena otkupljenih upisana su u knjigu života (Luka 10,20).
Ove izjave nemaju analogije u savremenom judaizmu; ni sinagoga ni Kumran ništa ne znaju o porazu Sotone koji bi počeo već u sadašnjosti." (Jeremias 95)
Protestantski teolozi prihvataju stvarno postojanje Sotone i njegovih demona kao ličnosti. Smatraju da je Sotona nekada bio "anđeosko biće na visokom položaju" koje se pobunilo protiv svoga Stvoritelja. Razlika postoji u odnosu na pale anđele: jedna vrsta je slobodna da luta nebom i Zemljom zajedno sa Sotonom, dok je druga vrsta "zatvorena u Tartaru". Sotona je izazvao moralni pad čovečanstva. Iako je kao stvorenje ograničen, dozvoljeno mu je da nastavi svoje demonske aktivnosti. Jednom će ipak biti uklonjen sa neba i Zemlje i zatovren u "bezdan" za hiljadu godina. Po isteku milenijuma preduzeće svoj poslednji napad protiv Boga, ali će ga stići kazna u ognjenom jezeru (Otkrivenje 20,1-10). "To će biti mesto na kojemu će se zli anđeli i bezakonici držati u zatvoru tako da ostatak Božjeg bezgrešnog svemira neće biti izložen kvarenju u toku cele večnosti." (Unger 972.973)

Da bi se u savremenom svetu u kojemu je došlo do sveopšteg bujanja zla i nasilja omogućila što adekvatnija teodicija nadavno je jedan protestantski teolog uveo pojam "sveopšteg sukoba u svemiru". Ustajući protiv klasičnofilozofskog i hrišćanskog gledišta o zlu ("To gledište smatra da na kraju krajeva sve što je na svetu, čak i ono loše, ima neku posebnu od Boga danu svrhu svog postojanja!"), on skreće pažnju na kosmički sukob između Stvoritelja i stvorenih bića (palih anđela i pobunjenih ljudi), koji su svesno odlučili da ustanu protiv Njega i da na svetu izazovu haos koji sada postoji. "Iako suvereni Bog može i želi da izvuče nešto dobra iz užasnih događaja prouzrokovanih demonima (Rimljanima 8, zli događaji sami po sebi postoje samo zato što su slobodna bića, koja su ustala protiv Boga, tako poželela." (Boyd 35,291.292)[/size]
D. Gledište adventista sedmog dana
Verovanje u veliki kosmički sukob između Boga i Sotone je jedna od oznaka adventističke doktrine. Kratak pregled Biblije i crkvene istorije, pisan iz te perspektive, prvi put je izašao iz pera Elen G. Vajt 1858. godine pod naslovom "Duhovni darovi: velika borba između Hrista i Njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela" (17-219). Započinjući padom Sotone, pregled ukratko opisuje sukob, govoreći o prvom Hristovom dolasku, prvoj Crkvi, srednjovekovnom razdoblju i Reformaciji u šesnaestom stoleću. Poslednji deo knjige bavi se događajima koji su prorečeni u Otkrivenju, obuhvatajući i Novu Zemlju. U toku svog života Elen G. Vajt je proširivala ovo svoje delo sve dok se ono nije pretvorilo u niz od pet knjiga poznat pod ukupnim naslovom Velika borba između Hrista i njegovih anđela i Sotone i njegovih anđela. Prve četiri knjige prate veliki sukob od 1. Mojsijeve do Otkrivenja. Peta knjiga, koji nosi nešto skraćeni naslov celog niza, Velika borba između Hrista i Sotone, usmerava čitaoca na sukob u vreme hrišćanske ere da bi na taj način "osvetlila i borbu u budućnosti koja se brzo približava" (Velika borba, 11).
[size=12]Godine 1980. Generalna konferencija Crkve adventista sedmog dana uključila je u svoja revidirana i proširena Osnovna verovanja, paragraf osam, pod naslovom "Velika borba":]

"Ceo ljudski rod uključen je u veliku borbu između Hrista i Sotone koja se vodi oko Božjeg karaktera, Njegovog zakona i Njegove vladavine svemirom. Ovaj sukob je započeo na Nebu kada je jedno stvoreno biće, obdareno slobodom izbora, u samouzvišenju unelo duh pobune u ovaj svet i navelo na greh Adama i Evu. Ovaj čovekov greh imao je kao ishod izopačenje Božjeg obličja u ljudskom rodu, metež u stvorenom svetu i konačno, njegovo opustošenje u vreme Potopa koji je zahvatio celi svet. Izložen pogledu svih stvorenih bića, ovaj svet je postao poprište sveopšteg sukoba iz kojega će Bog ljubavi na kraju izaći opravdan. Da bi pomogao svom narodu u ovoj borbi, Hristos šalje svoga Svetoga Duha i svoje verne anđele da ga vode, štite i podupiru na putu spasenja. (Otkrivenje 12,4-9; Isaija 14,12-14; Jezekilj 28,12-18; 1. Mojsijeva 3; Rimljanima 1,19-32; 5,12-21; 8,19-22; 1. Mojsijeva 6-8; 2. Petrova 3,6; 1. Korinćanima 4,9; Jevrejima 1,14)
[size=12]Osnivači Crkve adventista sedmog dana i njeni kasniji pisci stekli su svoje razumevanje kosmičkog sukoba najvećim delom zahvaljujući proučavanju sistema službe u jevrejskom Svetilištu i proročanstava Danila i Otkrivenja. Proučavajući rituale u Svetilištu, složili su se s milerovcem Ovenom Krosijerom (Owen Crosier, 43) da je jarac namenjen Azazelu, koji se pojavljivao u ritualima Dana pomirenja (3. Mojsijeva 16,8.20.22) bio "simbol Sotone" i da je jarčevo isterivanje u pustinju predskazivalo Sotonino zatvaranje u "bezdan", u skladu s tekstom u Otkrivenju 20. Prema tome, poštovaoci Subote su još vrlo rano shvatili istinu da će Gospod veliki sukob jednoga dana dovesti kraju. Sotona, začetnik greha, biće kažnjen za svoju pobunu i uništen (4SP 266.267; Gilbert 205).
Proročke knjige Danila i Otkrivenja omogućile su tek rođenoj Crkvi najšire razumevanje aktivnosti uključenih u veliki sukob kada se on preselio na Zemlju. "Oni su pristupali proročanstvima kao nadahnutom opisu vekovnog sukoba između dobra i zla; i u njegovoj pozadini, ličnog rata između Hrista i Sotone oko vlasti nad ljudskim rodom. Proročanstvo je za njih bilo nepogrešivi opis velikog sukoba između istine i zablude u toku svih vekova." (PFOF 4,1054)